همه

       لرزشِ دست و دلم ،

                                 از آن بود

که عشق

            پناهی گردد،

پروازی نه

گریزگاهی گردد.

.....

و خنکای مرهمی

                      بر شعله های زخمی

نه شورِ شعله

بر سرمای درون.

....

غبارِ تیره تسکینی

                      بر حضور وهن

و دنجِ رهایی

                بر گریزِ حضور،

سیاهی

            بر آرامشِ آبی

و سبزه ی برگچه

                     بر ارغوان

...