You can stand under my umbrella

برای بار اولین توی زندگی ام به جایی می رسم که ایمان به تقدیر راهگشای مسیرم می شود... من که هیچ وقت هیچ تصمیم گیری ای را به دست سرنوشت نسپرده ام، آرام منتظر مانده ام که تسلیم خواسته آنچه که قسمت است شوم..

شاید سرنوشت دلش به رحم بیاید... 

شاید مصلحت، همان چیزی نباشد که آرزویش را دارم... 

این ژست لعنتی آرام و منطقی تمام انرژی ام را نابود می کند....