perfectionism!

خیلی خیلی وقت پیش که با بچه ها بحث می کردیم، معتقد بودم که ایده آلش اینه که آدم وقتی ازدواج کنه که ازدواج کردن و نکردنش خیلی فرقی نکنه. یعنی به جایی برسی که یه روز از خواب بیدار شی و فکر کنی به عنوان fun می خوای ازدواج کنی وکلش صرفا یه تنوع و تفریح باشه و چیز خاصی به طور خاصی عوض نشه...

یه جورایی می گفتم که آدم خودش نباید بره سراغ ازدواج... اون باید بیاد آدم... 

الان هم همین طور معتقدم. اگه تو بری طرفش، اونقدر وحشتناک غرش می کنه که از ترس هر تصمیمی که بگیری کوفتت می کنه و خلاصه کلی ضد حاله.

ربطی نداره ها! document کردن ایده های مشعشعمو که یادم باشه!