higher and higher

- یکی دیگه، یه جای دیگه، یه کار دیگه ای کرده و حالشو برده! گیرم پیشنهادش از من بوده... گیرم من هم کلی دلم می خواد... گیرم می دونم حالا حالا ها همچین چیزی نصیبم نمیشه... چرا این قیافه و این لبخند از صبح ازم دور نمی شه؟؟

- یعنی افتاده ام رو اون مود که کلمه نه رو استعمال نمی کنم.. همه جور پیشنهادی رو همه جوره می پذیرم. همینه که زندگی رو عملا به ف** فنا سپرده ام رفته. یعنی اونقدر سرم شلوغه که فرصت پیدا نمی کنم با offer های جدید حتی مصاحبه کنم. هفته ای حداقل ۶۰ ساعت کار می کنم، از اسکی مطلقا نمی زنم، و احساس ناپاکی و حقارت می کنم که یه ویکند نیومدم دانشگاه که کار کنم و off گرفتم. از اون طرف ، دور از جون بیخیال هیچ مهمونی و gym رفتنی هم نمیشم. کلی هم شاکی بازی در می آرم اگه یه روز قیافه ام داغون باشه. یعنی چشمم دنبال مانیکور و این مزخرفات هم هست. دوست و رفیق هم که رنگ و وارنگ ریخته اند و اعصابم به باد می ره که یکی رو حتی یه بار ببینم و یه جور توری خلاصه پهن نکنم...... یعنی ما هر شب بساط گریه و ناله داریم که این چه دنیایی شده که بعد از ۱۶-۱۷ساعت کار و کلی جنگولک بازی، چرا من باید خسته باشم و انرژی نداشته باشم که ''زندگی بازی'' رو ادامه بدم...

-اسکی... آخ اسکی.... یعنی من واقعا نابغه هستم با این تئوری هایی که میدم. گیرم از نظر عملی اونقدر قوی نیستم، اما این همه استعداد تو زمینه های تئوری و این همه پشتکار، حتما با کمی تمرین، از نظر عملی هم توپ توپ میشم... فقط حیف که تا اون موقع resource ها روی هوا می مونن! گذشته از این، دمم گرم! 

-حالا جدا از اینها، سیستم شهرستانی داره کار می کنه و آی حالی می ده... عموما و ممتد تو استیت high هستم و اصلا هم از اون بالا، پایین نمی آم... گیرم یه ذره اسکیزوفرنی هم می زنم و پارالل یه زندگی جدا هم دارم که حتی خودم خیلی ازش خبر ندارم ولی احتمالا خیلی خبر خوبی توش نیست... گندش احتمالا بعدا در می آد.. ما که فعلا تو فضا هستیم...

- خب بابا! ایده اولیه این تئوری اسکی رو من ندادم. تو بودی که جرقه اولشو زدی. اما خب patent همیشه مال کسیه که اول از همه propose, model, verify, quantify and publish کنه که این کارهاشو من کرده ام! حالش هم می برم!!! D:

-«ابد» در ادبیات عاشقانه، یک مفهوم نسبی است،‌ نه یک مفهوم مطلق

هیچ «تا ابدی» ابدی نیست.